نیکی کریمی
Niki Karimi
Niki Karimi - Derived.jpg
نام اصلی     نیکی کریمی
زمینه فعالیت     بازیگر، کارگردان، مترجم و عکاس
ملیت     پرچم ایران ایرانی
تولد     ۱۹ آبان ۱۳۵۰ (سن: ۴۲ سال)
تهران ، ایران
محل زندگی     تهران
سال‌های فعالیت     ۱۳۶۸ - تاکنون
تأثیرات     مهین در عروس
پری در پری
فرشته در دو زن

[نمایش]جوایز

نیکی کریمی (به انگلیسی Niki Karimi - زاده ۱۹ آبان ۱۳۵۰، تهران) بازیگر، کارگردان، مترجم و عکاس ایرانی است. وی تاکنون در چندین جشنواره جهانی فیلم به عنوان داور حضور داشته ‌است. کریمی با کسب چهار جایزه از جشنواره‌های گوناگون بین‌المللی یکی از موفق‌ترین بازیگران ایرانی از لحاظ تعداد جوایز جهانی بوده ‌است.[۱][۲]

محتویات

    ۱ زندگی و فعالیت‌ها
    ۲ جوایز و افتخارات
        ۲.۱ بین‌المللی
        ۲.۲ داخلی
    ۳ آثار
        ۳.۱ کارگردانی
        ۳.۲ بازیگری سینما
        ۳.۳ بازیگری تئاتر
        ۳.۴ بازیگری تلویزیون
        ۳.۵ داوری
        ۳.۶ کتاب‌شناسی (ترجمه)
        ۳.۷ نمایشگاه عکس
        ۳.۸ دیگر آثار
    ۴ منابع
    ۵ پانویس
    ۶ پیوند به بیرون

زندگی و فعالیت‌ها

نیکی کریمی متولد ۱۹ آبان ۱۳۵۰ در تهران است. وی از دوران دبستان بازی در گروه‌های کوچک تئاتری را آغاز کرد. نخستین نقش سینمایی‌اش را در سال ۱۳۶۸ در فیلم «وسوسه» به کارگردانی جمشید حیدری به دست آورد. اما نخستین حضور جدی‌اش را می‌توان در فیلم «عروس» به کارگردانی بهروز افخمی در سال ۱۳۶۹ دانست. نیکی کریمی و ابوالفضل پورعرب را اولین ستارگان سینمای ایران پس از انقلاب می‌دانند. پس از آن ، وی در دو فیلم مهم از داریوش مهرجویی به نام‌های «سارا» و «پری» بازی کرد. در سال ۱۳۷۱ بازی در فیلم «سارا» (اقتباسی از «خانه عروسک» اثر هنریک ایبسن) توانست برایش جایزه بهترین بازیگر زن جشنواره‌های سن سباستین و نانت را به ارمغان بیاورد. در همان سال برای تحصیل در رشته طراحی لباس به آمریکا رفت و تا زمان بازی در فیلم «پری» اثر داریوش مهرجویی به ایران بازنگشت. بازی‌اش در این فیلم که اقتباسی از کتاب «فرنی و زویی» اثر سلینجر بود مورد توجه قرار گرفت و برای بار سوم در جشنواره فیلم فجر نامزد سیمرغ بلورین شد.

پس از بازی در چند فیلم از کارگردانانی چون ابراهیم حاتمی‌کیا، بهروز افخمی و داریوش فرهنگ در سال ۱۳۷۷ در فیلم «دو زن»به کارگردانی تهمینه میلانی بازی کرد.نیکی کریمی با بازی در این فیلم، به بازیگر ثابت چند فیلم بعدی تهمینه میلانی تبدیل شد و این همکاری تا فیلم «واکنش پنجم» ادامه یافت. وی برای پنجمین بار برای فیلم «دو زن» نامزد دریافت سیمرغ بلورین جشنواره فیلم فجر شد و جایزه بهترین بازیگر زن را به خاطر بازی در همین فیلم از جشنواره تائورمینا ایتالیا گرفت.

پس از اینکه دستیاری عباس کیارستمی را در فیلم «A.B.C. Africa» به عهده گرفت، در سال ۱۳۸۰ فیلم کوتاه مستندی با مضمون نازایی با عنوان «داشتن یا نداشتن» ساخت که برنده جایزه باران شد. در سال ۱۳۸۱ در دو فیلم «دیوانه‌ای از قفس پرید» به کارگردانی احمدرضا معتمدی و «واکنش پنجم» به کارگردانی تهمینه میلانی بازی کرد که به خاطر بازی در این دو فیلم جایزه سیمرغ بلورین جشنواره فجر را گرفت. وی برای اولین بار در فیلم «باج خور» اثر «فرزاد مؤتمن» در یک نقش خاکستری بازی کرد.

در سال ۱۳۸۳ اولین فیلم بلندش به نام یک شب را کارگردانی کرد. این فیلم به خاطر شرایط ممیزی در ایران اکران نشد ولی در جشنواره‌های معتبر خارجی درخشید از جمله در جشنواره فیلم کن مورد توجه قرار گرفت. نیکی کریمی فیلم بعدی خود به نام چند روز بعد را در سال ۱۳۸۵ و در شرایطی ساخت که هنوز تکلیف اکران یک شب در هاله‌ای از ابهام قرار داشت او در فیلم دوم خود بازی هم کرد و فیلمی قابل قبول و تحسین شده کارگردانی کرد ولی باز این فیلم هم به خاطر مسائل ممیزی در ایران هنوز اکران نشده است. سومین فیلم نیکی کریمی با نام سوت پایان در سال ۱۳۸۹ خورشیدی ساخته شد.

وی در تله تئاتر خرده جنایت‌های زن و شوهری برای اولین بار در یک کار تلویزیونی حاضر شد.

نیکی کریمی همچنین در حرفه عکاسی نیز فعالیت دارد. وی همچنین تاکنون چندین نمایشگاه عکس از کارهای خود، برگزار کرده است. وی تاکنون سبک‌های مختلف عکاسی همچون پرتره و... را تجربه کرده ولی عکاسی از طبیعت در آثار او چشمگیرتر است.[۳]

در دومین جشنواره فیلم‌های فارسی‌زبان سیدنی که در شهریور ۱۳۹۲ برگزار شد از نیکی کریمی تقدیر شد. در این مراسم فیلم‌های چند روز بعد، سوت پایان و یک شب از ساخته‌های نیکی کریمی به نمایش درآمد.[۴][۵]

نیکی کریمی که اعضای خانواده‌اش در انگلستان یا آمریکا زندگی میکنند بین تهران و لندن در رفت‌وآمد است.[۶]
جوایز و افتخارات
بین‌المللی

    برنده جایزه بهترین بازیگر از جشنواره فیلم قاهره (۲۰۰۱) برای بازی در فیلم نیمه پنهان (تهمینه میلانی)[۱]
    برنده جایزه بهترین بازیگر زن از جشنواره فیلم تائورمینا (ایتالیا، ۱۹۹۹) برای بازی در فیلم دو زن
    برنده جایزه صدف نقره‌ای برای نقش اول زن بطور مشترک از چهل و یکمین جشنواره فیلم سن سباستین (اسپانیا، ۱۹۹۳) برای بازی در فیلم سارا
    برنده جایزه مونگولفیه نقره‌ای برای نقش اول زن بطور مشترک از یازدهمین جشنواره سه قاره نانت (فرانسه، ۱۹۹۲) برای بازی در فیلم سارا[۷]

داخلی

    نامزد تندیس زرین بهترین بازیگر نقش اول زن برای فیلم واکنش پنجم، هفتمین دوره جشن خانه سینما - (۱۳۸۲)
    برنده سیمرغ بلورین بهترین بازیگر زن برای فیلم دیوانه‌ای از قفس پرید، بیست و یکمین دوره جشنواره فیلم فجر - (۱۳۸۱)
    نامزد تندیس زرین بهترین بازیگر نقش اول زن برای فیلم نیمه پنهان، پنجمین دوره جشن خانه سینما - (۱۳۸۰)
    با تقدیر از بهترین بازیگر نقش اول زن برای فیلم دو زن، هفدهمین دوره جشنواره فیلم فجر - (۱۳۷۷)
    نامزد سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول زن برای فیلم روانی، شانزدهمین دوره جشنواره فیلم فجر - (۱۳۷۶)
    نامزد سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول زن برای فیلم پری، سیزدهمین دوره جشنواره فیلم فجر - (۱۳۷۳)
    نامزد سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول زن برای فیلم سارا، یازدهمین دوره جشنواره فیلم فجر - (۱۳۷۱)
    نامزد سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول زن برای فیلم عروس، نهمین دوره جشنواره فیلم فجر - (۱۳۶۹)

آثار
کارگردانی

    سوت پایان (۱۳۸۹)، (نام اولیه فیلم «روایت» بود)
    چند روز بعد (۱۳۸۵)، (نام اولیه فیلم «گریز» بود)
    یک شب (۱۳۸۳)
    داشتن یا نداشتن (۱۳۸۰) [۸]

بازیگری سینما

    تمشک (۱۳۹۲)
    زندگی جای دیگریست (۱۳۹۲)
    لاله (۱۳۹۱)
    بشارت به یک شهروند هزاره سوم (۱۳۹۱)
    تلفن همراه رئیس‌جمهور (۱۳۹۰)
    من همسرش هستم (۱۳۹۰)
    سوت پایان (۱۳۸۹)
    خیابان‌های آرام (۱۳۸۹)
    جرم (۱۳۸۹)
    دموکراسی تو روز روشن (۱۳۸۸)
    سلام بر عشق (۱۳۸۸)
    شکلات داغ (۱۳۸۸)
    همبازی (۱۳۸۸)
    آقای هفت رنگ (۱۳۸۷)
    بیداری (۱۳۸۷)
    خیابان بیست و چهارم (۱۳۸۷)
    دو خواهر (۱۳۸۷)
    شبانه روز (۱۳۸۷)
    محاکمه در خیابان (۱۳۸۷)
    جعبه موسیقی (۱۳۸۶)
    زن دوم (۱۳۸۶)
    زن‌ها فرشته‌اند (۱۳۸۶)
    چند روز بعد (گریز) (۱۳۸۵)
    سه زن (۱۳۸۵)
    بر باد رفته (۱۳۸۴)
    پرونده هاوانا (۱۳۸۴)
    چه کسی امیر را کشت؟ (۱۳۸۴)
    ستاره‌ها ۲: ستاره است
    شام عروسی (۱۳۸۴)
    نوک برج (۱۳۸۴)
    باج خور (۱۳۸۲)
    دیوانه از قفس پرید (۱۳۸۱)
    واکنش پنجم (۱۳۸۱)
    نیمه پنهان (۱۳۸۰)
    هزاران زن مثل من (۱۳۷۹)
    بازیگر (۱۳۷۸)
    دختران انتظار (۱۳۷۸)
    میکس (۱۳۷۸)
    نسل سوخته (۱۳۷۸)
    دو زن (۱۳۷۷)
    سیب سرخ حوا (۱۳۷۷)
    باد و شقایق (۱۳۷۶)
    جهان پهلوان تختی (۱۳۷۶)
    روانی (۱۳۷۶)
    برج مینو (۱۳۷۴)
    سایه‌به‌سایه (۱۳۷۴)
    بوی پیراهن یوسف (۱۳۷۴)
    پری (۱۳۷۳)
    سارا (۱۳۷۱)
    ردپای گرگ (۱۳۷۰)
    عروس (۱۳۶۹)
    وسوسه (۱۳۶۸)

بازیگری تئاتر

    شام با دوستان (به کارگردانی آیدا کیخایی، ۱۳۹۲) [۹]

بازیگری تلویزیون

    سرزمین کهن (سریال، به کارگردانی کمال تبریزی - ۱۳۹۲)
    خرده جنایت‌های زن و شوهری (تله تئاتر، به کارگردانی فرهاد آییش - ۱۳۸۷)

داوری
نیکی کریمی در هیئت داوری چهاردهمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم‌های آسیایی در وزول، فرانسه (۱۳۸۶)

    دوازدهمین جشنواره بین‌المللی فیلم پونا، هند (۲۰۱۴)[۱۰]
    بیست و هفتمین جشنواره بین‌المللی فیلم کودکان و نوجوانان، اصفهان (۱۳۹۲)[۱۱]
    بیستمین جشنواره بین‌المللی فیلم پراگ، جمهوری چک (۲۰۱۳)[۱۲]
    ششمین جشنواره فیلم ابوظبی (۲۰۱۲)[۱۳][۱۴]
    چهل و هشتمین جشنواره بین‌المللی فیلم پرتقال طلایی آنتالیا، ترکیه (۲۰۱۱)[۱۵]
    چهارمین جشنواره فیلم شهر، تهران (۱۳۹۰)[۱۶]
    چهل و چهارمین جشنواره فیلم کارلووی واری، جمهوری چک (۲۰۰۹)[۱۷]
    چهارمین دوره جایزه ادبی والس (۱۳۸۷)[۱۸]
    پنجمین جشنواره فیلم دبی (۲۰۰۸)[۱۹]
    سی و نهمین جشنواره بین‌المللی فیلم هند، گوا (۲۰۰۸)[۲۰]
    چهاردهمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم‌های آسیایی در وزول، فرانسه (۲۰۰۸)[۲۱]
    بخش فیلم کوتاه شصتمین جشنواره فیلم کن، فرانسه (۲۰۰۷)[۲۲]
    پنجاه و هفتمین دوره جشنواره فیلم برلین (۲۰۰۷)[۲۳]
    بیست و هشتمین جشنواره بین‌المللی فیلم دوربان، آفریقای جنوبی (۲۰۰۷)[۲۴]
    هفتمین جشنواره بین‌المللی فیلم‌های کوتاه ازمیر، ترکیه (۲۰۰۶)[۲۵]
    سومین جشنواره بین‌المللی فیلم ریکیاویک، ایسلند (۲۰۰۶)[۲۶]
    پنجاه و هشتمین جشنواره فیلم لوکارنو، سوئیس (۲۰۰۶)[۲۷]
    جشنواره فیلم دهلی، هند (۲۰۰۶)[۲۸]
    جشنواره بین‌المللی فیلم دمشق (۲۰۰۴)[۲۹][۳۰]
    جشنواره فیلم رن، فرانسه (۲۰۰۳)[۳۱]
    چهل و سومین جشنواره بین‌المللی فیلم تسالونیکی، یونان (۲۰۰۲)[۳۲]

کتاب‌شناسی (ترجمه)

    عشق زمان غم (بر اساس ۱۰ داستان کوتاه از حنیف قریشی) [مجوز نشر آن صادر نشده است][۳۳]
    مجموعه اشعار یکصد شاعر زن چینی[۳۴]
    نور ماه بر درختان کاج (اثر هایکو)
    رمان نزدیكی (اثر حنیف قریشی)
    آوازهایی که مادرم به من آموخت (زندگی‌نامه مارلون براندو)، ۱۳۸۰[۳۵]

نمایشگاه عکس

    گالری گلستان (بهمن ۱۳۹۱)
    گالری توتال آرت، دبی (۱۳۸۹)
    گالری گلستان (آبان ۱۳۸۸)
    اکسپوی موسسه صبا (۱۳۸۷)